Ang Hiwaga ng Itim na Nazareno

Enero na naman, maliban sa maingay na putukan at kaarawan kong hindi nakatutuwang abangan, isa sa pinakahihintay kong kaganapan bilang isang average Juan ay ang kapistahan ng Nazareno diyan sa Quiapo--DVD capital ng Pilipinas.

Hindi ako deboto, hindi rin ako relihiyoso at sa katunayan hindi ko na maalala kung kelan ako huling nagsimba, seryoso. (Hirap mag-rhyme) Simple lang akong tao na may sariling paniniwala sa mga bagay-bagay. Hindi kasi ako naniniwalang ang pagdadasal lang ng sampung Ama namin at ang limang Ave Maria ang kelangan kong gawin para patawarin ako ng Diyos sa isang buwan kong kasalanan. Naniniwala ako sa Diyos, para sa akin sapat na iyon.

Naalala ko ang gulat ko ng minsan na akong tanungin ng isang Amerikanong Itim tungkol sa Piyesta ng Quiapo. Bihira kasi sa mga Amerikanong nakilala ko sa Michigan ang may alam ng kahit ano sa Pilipinas at talagang nabigla ako sa sinabi niya.


Amerikanong Itim: "Yah know, I always wanted to go to the Philippines,

Marlon the cutest pinoy: "Oh! Really, I guess you've heard how beautiful it is, i recommend that you go to Boracay, though i haven't been there i know it's a paradise"

Amerikanong Itim: Actually, I haven't heard of that, sounds interesting though.

Marlon the cutest pinoy: "oh?!" (pahiya ng unti)

Amerikanong Itim: I wanted to go to the Philippines, it is my Mecca, I wanted visit the Black Nazarene. I know it's in Manila. I wonder if you could tell me more.

Marlon the cutest pinoy: Sure! (buti na lang adik ako sa history so nakabawi, kinuwento ko iyong alam ko sa Nazerene at sinabi ko rin na nangitim lang iyon sa tagal ng panahon.)

Amerikanong Itim: I really wanted to go there and see for myself why they believed in it so much.

Biglang natanong ko rin sa sarili ko iyong tinanong niya, bakit nga ba ganoon karami ang naniniwala at kahit buhay nila handa nilang itaya mahawakan lang ang Nazareno? Bakit ganoon ang paniniwala nila na naipapasa ito sa ilang salin ng henerasyon. Totoo nga bang may himala ang Nazareno? Hindi ko siguro masasagot ang tanong na iyan, maging ang mga debotong napapanuod ko sa T.V, hindi alam kung bakit sila naniniwala. Basta mahalaga, naniniwala sila.

Para sa akin, kung meron mang mirakulo ang Nazareno ito ay ang kakayahan nitong taon-taon, tuwing ika-9 ng Enero ay napagtitipon-tipon niya ang mga tao mula sa iba't-ibang panig ng bansa at nailalagay niya ang mga ito sa isang level kung saan lahat pantay-pantay. Napag-iisa niya ang libo-libong tao, kung hindi man milyon sa paghila ng lubid paabante patungo sa gusto nilang puntahan. Isang himala na sa kabila ng katotohan ang bawat taong nagpupunta sa Quiapo may sarili silang layunin, at pangarap na gustong matupad ngunit sa kabila nito ay nagagawa Niya silang pag-isahin dahil lahat sila may iisang paniniwala.


Lubha sa ating mga pinoy ang pagiging relihiyoso, o ang pagkakaroon ng matinding paniniwala sa isang bagay. May ilang naniniwala sa hula, iyong ilan naniniwala na puputi sila sa sabon ni Belo, iyong ilan naniniwala kapag sinabi ng idolo nilang artista na "mahal ko kayo", marami ang naniniwala ke Pacquiao tuwing lalaban siya. AKO, naniniwala akong cute ako (ang sumang-ayon kyut din). Lahat tayo may mga bagay na pinaniniwalaan. Kahit hindi man popular ang idea sa ibang tao. Mahalaga naniniwala ka.

Ako, naninwalang kung ang bawat pinoy, maniniwala sa Pilipinas, magkakaroon ng Himala.